Να πάω στο εισαγωγικό σεμινάριο;

 Αν και θα φανεί σαν αντίφαση σχετικά με τα όσα έχουνε γραφτεί στα προηγούμενα ποστ, εξηγώντας τα παρακάτω, ο αναγνώστης θα πάρει μια καλύτερη αίσθηση για το πως βλέπω την Νέα Ακρόπολη.

Ο καθένας έχει πράγματα να μάθει και για έναν νέο που δεν γνωρίζει από εσωτερισμό, φυσικά και η γνώση μπορεί εν δυνάμει να είναι κάτι καλό και χρήσιμο. Το εισαγωγικό σεμινάριο είναι μια τροφή για την σκέψη.

Αυτό που θα προτείνουμε σε κάθε μαθητή είναι να κρατήσει σημειώσεις και βιβλιογραφία για να μπορέσει να αναλύσει τα θέματα παραπάνω διαβάζοντας περεταίρω. Αυτό βέβαια είναι αδύνατο να γίνει σε 3 μήνες γιατί το εισαγωγικό σεμινάριο καλύπτει συνοπτικά πολλά βιβλία από διάφορες σχολές σκέψεις. Οι διάφορες σχολές σκέψης που παρουσιάζονται, χρειάζονται χρόνια για να αναλυθούν εκτενώς.

Η παγίδα είναι ότι όλα αυτά χρησιμοποιούνται όχι με στόχο την γνώση αλλά με σκοπό την μετατροπή του εισαγωγικού σε μέλος. Τα μαθήματα και τα θέματα που αναπτύσονται είναι εγγένη ενδιαφέροντα και σημαντικά. Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ο μαθητής είναι ότι χρησιμοποιούνται σαν μια μέθοδος παρόμοια της υποβολής - υπνωτισμού.

Είναι μια αρχαία τακτίκή το να μπερδεύεις τον νου με υπερπληροφόρηση, ώστε να περάσεις συγκεκριμένα μηνύματα. Μια παρόμοια τακτική χρησιμοποιείται και στο εισαγωγικό σεμινάριο, όπου όλα εξετάζονται υπό το πρίσμα της ΝΑ, πως μπορούμε να δημιουργήσουμε μια καλύτερη πραγματικότητα μέσω της ΝΑ.

Ακόμα και εδώ δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε την ΝΑ που χρησιμοποιεί αυτήν την τακτική, καθώς ο μεσος Έλληνας σήμερα έχει απειροελάχιστη προσοχή και χρόνο, λόγω της υπερπληροφόρησης απο facebook, youtube, τηλεόραση κλπ.

Τουλάχιστόν αυτός που πάει στο εισαγωγικό σεμινάριο αναζητεί κάτι περισσότερο από αυτά που του πασάρουν τα ΜΜΕ και ο κάθε "μικροαστός". Το πρόβλημα έγκειται στο ότι μετά από την περίοδο αυτήν της "χάριτος" του εισαγωγικού σεμιναρίου, ο μαθητής έχει συνηθίσει σε αυτήν την διαδικασία, έχει κάνει παρεάκια και δεν θέλει να τα αφήσει.

Η μόνη επιλογή που θα του δωθεί είναι είτε μέλος, είτε έξω, έτσι μετά από όλη αυτά τα μαθήματα, για πολλούς είναι κρίμα να μείνουν έξω και προτιμούν να συνεχίσουν.

Όταν γίνει κάποιος μέλος τότε αρχίζουν μεγαλύτερες υποχρεώσεις, οικονομικές και εθελοντισμού. Δυστυχώς όμως τα μαθήματα δεν είναι προχωρημένα όσο κάποιοι θα θέλανε, καθώς τα καλύτερα είναι στο εισαγωγικό. Μετά γίνονται με πολύ πιο αργό ρυθμό και η μεγαλύτερη έμφαση είναι στα μαθήματα σχετικά με την προσφορά.

Η ΝΑ δεν είναι ένα μονοπάτι γνώσης, αλλά ένα μονοπάτι προσφοράς και εθελοντισμού. Παρ' όλα αυτά παρουσιάζεται σαν ένα μονοπάτι γνώσης, κάτι το οποίο είναι παραπλανητικό. Η σωστή ερώτηση λοιπόν που πρέπει να ρωτήσει ο μαθητής είναι η εξής:

"Θέλω να γίνω εθελοντής στην ΝΑ;"

Για να απαντήσει στο παραπάνω ερώτημα, θα πρέπει να αναλύσει πόσο η εργασία του θα συνεισφέρει στον ίδιο και στο σύνολο. Πόσο πραγματικά προσφέρει η ΝΑ στους μαθητές της και στην κοινότητα; Ποιοι είναι οι προσωπικοί του στόχοι;

Να πάει λοιπόν κάποιος στο εισαγωγικό ή να μην πάει;

Η απάντηση μου θα ήταν, "βάδιζε με προσοχή". 

Αν κάποιος πάει, χωρίς να διαβάζει και να αναλύσει την ύλη και καταλήξει εθελοντής γιατί έτσι του είπαν, τότε καλύτερα να μην πάει.

Αν κάποιος έχει την περιέργεια του να διαβάσει και να αναλύσει την ύλη, επίσης θα πρέπει να ξέρει ότι θα γίνει μια σύντομη περίληψη από κάποιες φιλοσοφικές σχολές και όχι μια βαθιά ανάλυση.

Αν κάποιος νομίζει πως η ΝΑ με τον εθελοντισμό της θα βελτιώσει την κοινωνία, τότε είναι ο ιδανικός "εισαγωγικός"

Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι αν η ΝΑ όντως θέλει και μπορεί να δημιουργήσει μια καλύτερη κοινωνία όπως υπόσχεται, κατι που ίσως προσπαθήσουμε να αναλύσουμε στο μέλλον.